25 Şubat 2015 Çarşamba

Bebekli Hayat




Taze anne olarak karsinizdayim. En son, doguma 1 ay kala yazmisim. Aslinda dogumdan sonra sicagi sicagina neler yasadim, nasil bir dogum sureci gecirdim yazmak istiyordum ama tahmin edebileceginiz gibi bebekle degil bloga yazi yazmak, tuvalete bile kostura kostura gider oldum:) Simdi ayaklarimi uzattim, Yusuf uyurken yazmaya baslayayim dedim, bakalim ne zaman tamamlayip yayinlayabilecegim.. 

NOT: Hamileler ve erkekler okumasa da olur;)

21 Kasim aksam ustu suyumun geldigini dusunerek doktora gittik. NST de 100u goruyorduk (baya kasilmalar var demek oluyor bu) fakat ben pek bir sey hissetmiyordum. Doktor bu gece gelmeye kalkabilir bebek dedi. 37. Haftayi bitirmistik. Ben hala daha varmis gibi hissedip anneme gelmesine gerek olmadigini soyleyip, sancilar baslayinca arariz, atlar ucaga gelirsin dedik. Ama rahat duramayip o aksam geldi annem, iyi ki de gelmis. O gece 2 civari kanamayla uyaninca hastanenin yolunu tuttuk ve yatisimizi yaptik. Gunduz 12'ye kadar sanci yoktu, doktorum disaridan geldigi icin bir ara ugradi hastaneye ve secenekleri sundu: suni sanciyla dogumu hizlandirmak ya da sezeryan. Ikisini de istemeyip kendi kendime sancilarimi cekmeyi tercih ettim ve 14.00 civari artik sancilar baslamisti. Aksam oldugunda siddeti artinca hastaneyi ayaga kaldirdim tabi cigliklarimla. Hamileligimde okudugum Hypnobirthing kitabi, izledigim nefes egzersizi videolari, bagirmanin bir ise yaramayip beni yoracagi gibi onerilerin hic biri ise yaramadi. Benimle beraber annem ve esim de dogurdu desem yalan olmaz. Sancilarin arasinda bir ara esim seyahat vaadleriyle sakinlestirmeye calisiyordu beni, bakalim yerine getirilecek mi o vaadler:) Sancilara daha fazla dayanamayan ben epidural istedim ve sanirim hata ettim cunku sancilari hic azaltmadi ve dogum sirasinda hissizlikten dolayi bebegi itemedim. Ve yaklasik 12 saat sanci sonrasinda 23 Kasim gecesi 1 sularinda dogumhaneden beni cikartmalarini genel anesteziyle sezeryana almalarini istedim ve gozumu actigimda Yusuf'um yanibasimdaydi.

Erkeklerin askerlik anilari gibi biz kadinlarin da dogum anilari hafizaya kazinirmis. Bu da benim hayatimin unutamayacagim bir parcasi oldu. Basta pismanlik duydum sezeryan istedigime ama cok sukur 2 gunde toparlandim. Hamileligim suresince hep hayirli dogum icin dua ettim ve hayirlisi buymus diyorum. Basimda anne, kayinvalide, abla, teyze olunca ameliyat sonrasi hic zorluk cekmedim, 1 ay bebek bezini bile degistirmedim o derece:)

Gelelim anneligin nasil bir sey olduguna. Mutlaka herkes ya annesinden ya anne olmus bir es dosttan duymustur ya da bir yerlerde okumustur: Annelik tarifi olmayan bambaska bir duygu. Gercekten de oyle! Tarifi yok, Allah isteyen herkese nasip etsin. Benim hamileligim cok sikintili gecmese de hamilelik ve dogum sureci, neden  Cennet'in annelerin ayaklari altinda oldugunun kaniti. Ve devaminda gelen 7/24 bebekli hayat hem zor hem cok guzel bir hayat. Artik hayatta odak noktasi bebeginiz oluyor ve tek derdiniz onun sorunlari oluyor. Gazi cikti mi, sut yetti mi, karni doydu mu, atesi var mi... Bu ve benzeri detaylar artik herseyden daha onemli hale geliyor. Onun bir gulusu, bakisi, cikardigi sesler sizin mutluluk sebebiniz oluyor gune baslarken. Ilgi alanlariniz degisime ugruyor. Sahsen ben artik cocuk kitaplari, kresler, bebek kiyafetleri, asilar, ek gida doneminde yapilacaklar, daha dogal yasam gibi konularla daha cok hasir nesir oluyorum. Cocugunuzun gelecegini dusunmekten kendinizi alikoyamiyorsunuz. Bazen kendimi gozlerim dolmus halde buluyorum, ileride cocuguma bir sey olursa, her an onu koruyamazsam vs. diye dusunup kendi kendime dertleniyorum. Bazen de onun oylece bana bakisina duygulanip gozlerimi silerken buluyorum kendimi. Hamileligin 6.ayindaki duygusalligim tekrar depresti galiba:) Uykusuz geceler, uzuuunca bir sure kesintisiz uykunun haram olmasi, bebek icin degisen yeme aliskanliklari, her seyi hirsiz gibi hizli hizli yapmalar, banyo ve tuvalet ihtiyacini bile apar topar gidermek, sinemaya tiyatroya vs gidememek gibi daha artirilabilecek bir cok sey bebekli hayatin zorluklari arasinda sayilabilir. Ama tum bu zorluklar bir gulucukle silinip gidiyor. Gece 4te zorla yataktan kalkan ben 5 dk sonra saatten bagimsiz oyun oynamak isteyen bir yusufcukla uykusuzlugu unutuyorum, ki uyku hayatimin en onemlilerindendir.

Sozun ozu, annelik bambaska bir duygu ve annelerimizin hakki odenemez.

NOT: Oglusum cok uslu durdu yaziyi bir kac saatte tamamlayabildim:)

4 yorum:

  1. Aysenurcugum tekrar tebrik ederim, Allah bagislasin yavrunuzu, bahti guzel saglikli bir delikanli olsun insallah☺ Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin Esracim, cok tesekkurler. Darisi basiniza insallah. Opuyorum 😊

      Sil
  2. Yusuf ile tanışmayı dort gozle bekliyorum�� Allah sağlıklı sizinle dolu uzun ömür versin ikinizide opuyorum damadımıza selamlar Seval

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin Seval Abla, insallah biz de seni gormek istiyoruz, ozledik, opuyoruz😘 damattan da selamlar😊

      Sil